دارچین: گیاهشناسی، خواص و توصیه‌های قبل از مصرف

پژوهش ها نشان می دهد که دارچین غنی از پلی فنول و پروآنتوسیانیدین است. خواص ضد باکتریایی و ضد ویروسی عصاره ی دارچین به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک می کند. در پژوهشی تأثیر عصاره ی دارچین روی موش های آزمایشگاهی بررسی شد. عصاره ی دارچین در دوزهای 10میلی گرم بر کیلوگرم و 100 میلی گرم بر کیلوگرم مصرف شد. نتایج نشان داد که دوز 10 میلی گرم بر کیلوگرم فقط باعث افزایش سطح سرم ایمنوگلبولین شد در حالی که دوز 100 میلی گرم بر کیلوگرم مرگ و میر پاستورلا مالتوسیدا (باکتری گرم منفی) را به میزان 17 درصد کاست. این نتایج همچنین باعث افزایش ضریب بیگانه خواری، چسبندگی نوتروفیل، سطح سرم ایمونوگلوبولین و ارزش تیتر آنتی بادی شد.

پژوهش ها نشان می دهد که خاصیت ضد التهابی دارچین به دلیل وجود ترکیب سینامالدئید آن است. سینامالدئید فعالیت فاکتور KB در سلول های ایمنی را مهار می کند. پژوهش ها نشان می دهد که ترکیبات سینام آلدهید، اوژنول و ترکیبات ترپنی دارچین مسکن و آرام بخش است. اوژنـول، متابوليسم آراشيدونيک اسيد و آزادسـازی هیستامين و در نتيجه التهاب را مهار می کند. ترکیبات ترپنی هم مهارکننده ی متابولیسم اسید آراشیدونیک و آنزیم نیتریک اکساید هستند. در نتیجه، دارچين و تركيبـات آن می توانند روی سيـستم اعـصاب مرکزی اثر گذاشته و سبب كاهش درد شوند. تحقیقات نشان می دهد که اوژنولِ دارچين خاصيت مهار كنندگی آنزيم نيتريک اكـسايد سنتتاز را دارد و از طریق رها سازیNO  که يك ميانجی شناخته شده ی درد است، موجب مهار دردهای حاد و مزمن می شود. 

پژوهش ها نشان می دهد که دارچین آنزیم های گوارشی متعددی مانند آلفا گلوکوزیداز، سوکراز و آمیلاز پانکراس را مهار می کند. دارچین، از طریق مهار این آنزیم ها، ورود گلوکز به جریان خون را کاهش داده و از ترشح بیش از حد انسولین جلوگیری می کند. ترکیب متیل هیدروکسی چالکون پلیمر (MHCP) اثرات ضد دیابتی دارد و با تقلید از عمل انسولین بر سلول های چربی عمل می کند. اثر دارچین بر جذب گلوکز و گلیکوژن وابسته به دوز مصرفی است.

مطالعات انسانی نشان می دهد پس از مصرف دارچین سطح قند خون کاهش می یابد که گاه بر متابولیسم چربی ها هم تأثیرگذار است.

در سال 2006 پژوهشی در نشریه ی مراقبت دیابت منتشر شد. برپایه ی این پژوهش، مصرف دوزهای مختلف دارچین (1، 3 و 6 گرم) در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 به مدت 40 روز باعث بهبود سطح قند خون ناشتا و همچنین چربی خون در این افراد شد.

پژوهش دیگری توسط لو و همکاران در سال 2012 انجام شد. در این تحقیق به 66 فرد مبتلا به دیابت نوع 2، 120 میلی گرم و یا 360 میلی گرم عصاره ی دارچین همراه با سولفونیل اوره (داروی خوراکی دیابت) به مدت 3 ماه داده شد. نتایج نشان داد که سطح HbA1c  و قند خون در گروهی که دارچین دریافت کردند به طور چشمگیری کاهش یافت.

یافته های تحقیقاتی حاکی از آن است که مصرف دارچین در کنترل قند خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 موثر است. براساس یافته های منتشر شده در مجله ی تحقیقات بالینی، مصرف دارچین تا 6 گرم در روز گلوکز سرم (قند خون)، تری گلیسیرید، کلسترول LDL و کلسترول کل را در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 کاهش می دهد.

در پژوهشی اثر عصاره ی دارچین بر ساختار بافت بیضه و تعداد سلول های جنسی در موش های کوچک آزمایشگاهی بررسی شد. عصاره ی هیدروالکلی دارچین در دوزهای مختلف (50 ،100، 200 و 400 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در مدت 48 ساعت) تهیه و به روش درون صفاقی به مدت 20 روز به گروه های تیمار تزریق شد. نتایج نشان داد که میزان اسپرماتوسیت‌های اولیه و اسپرماتوزوئیدها در دوزهای 100، 200 و 400 میلی‌گرم بر کیلوگرم نسبت به گروه شاهد تفاوت معنی‌داری داشت. همچنین غلظت هورمون های LH  و FSH  با افزایش دوز تزریقی افزایش یافت و بیشترین افزایش در دوزهای 200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم بود. یافته‌های این مطالعه نشان‌دهنده ی تأثیر مثبت عصاره ی دارچین بر سیستم تولید ‌مثل جنس نر، به دلیل افزایش معنی‌دار در تعداد سلولهای جنسی است. در بخش زیست شناسی دانشگاه بغداد پژوهش دیگری انجام شد و تأثیر دارچین بر باروری موش های نر به آزمایش گذاشته شد. نتایج این مطالعه نشان داد که مصرف 0/1 میلی لیتر عصاره ی آبی دارچین به مدت 30 روز، بر تحرک و غلظت اسپرم ها به میزان چشمگیری می افزاید. به طوری که بر غلظت آن، از ( ml /106 X 2.1) در گروه شاهد به ( ml /106 X 3.4) در موش های تیمار شده افزوده شد. همچنین درصد اسپرم های زنده از 89.2 درصد در گروه های شاهد به 92.8 درصد در موش های نر تیمار شده افزایش یافت. برپایه ی نتایج این مطالعه، مصرف روزانه ی عصاره ی آبی دارچین به مدت 30 روز باعث بهبود کیفیت اسپرم ها و بهبود عملکرد تولید مثل در موش ها می شود.